Hayat güzel ya...
Böyle size de olur mu bilmem ama böyle anlık bir sevinç gelir insana.Böyle bi tövbe estağfurullah bi hal geliyor...:)))İçinde bulunduğum duruma şükürler olsun...
Bazen oturup düşünür insan başına gelenleri.Neler olduğunu hayatında.Nasıl zorluklarla karşılaştığını düşünür.Zanneder ki bunların hiçbir çaresi yok ya da bir tek onu buluyor bu tür zorluklar.Benim de düşündüğüm olmadı mı?
Sordum defalarca kendime?Ben ne hata yaptım da bunlar beni buldu?diye.Ya da her kötü şey yaşandığında "Ben bunu da mı görecektim?" diye.Ama soru yanlış...Soru "Bunun arkasında acaba hangi güzellik var?"Çünkü gerçekten Allah her derdin arkasından bir güzellik te veriyor.
Bilmiyorum valla neden bu histeyim,nasıl oluyor ama kendimi iyi hissediyorum.Evde oturup oğlumla oyun oynayınca mutlu oluyorum.Onu kucağıma alıp sarılıp öpünce mutlu oluyorum.Yemek yaparken mutlu oluyorum.Arkadaşlarımla dışarı çıkıp güzel muhabbet edebildiğimde ya da dışarıda arkadaşlarla bir iki çay,kahve içebildiğimde mutlu oluyorum.Gece yatağıma rahat yatabildiğimde,gün içerisinde yaptığım şeyleri düşününce mutlu oluyorum.
Ne mal-mülk ne para ne maddi bir şey.Bunlardan hiçbiri mutlu edemez.Ama düşünüyorum,daha ne olsun ki hayatımda?Oğlum benimle ve sağlıklı.Ailem yanımda,ailem ve dostlarım bana destek.Hem de iyi günümde değil kötü günümde.Bana koşulsuz şartsız güvenen insanlar var etrafımda."Sen ne yaparsan yap biz arkandayız "diyen dostlar var.Bunu ailenden başkası söylemez dediğinde bir anda çıkan dostlar...
Evet zengin değilim,evet bir evim ya da arabam yok.Ya da bankada bir sürü param...Ama çok şükür borcum da yok.Kimseye bir özür borcum da yok.Kiramı ödeyebildiğim her ev benimdir.yeter ki huzur olsun.
Nice evler biliyorum...Şato gibiler...Havuzu,bahçesi,golf sahası,basket sahası,sinema odası,sayamadığım kadar çok odası ve banyosu,benim evimin toplam metre karesi kadar olan mutfaklar ve o mutfaklarda çalışan yardımcılar...Ne şaşalı bir hayat.Ama içi boş.Ne kadın adamla ne de çocuklar anne-babayla iletişim içindeler.Ne anladım öyle hayattan?
Ben oğlumla dışarı çıkıp yürüyüp bir simit yiyip keyif yapamıyorsam,arkadaşlarımla oturup sohbet edemiyor ya da ailemle yemek yiyemiyorsam ne yapayım öyle hayatı?
Bugün de o mutlu hissettiğim günlerden biri?ne oldu özel olarak?Hiçbir şey!İşten çıktım ve özel derse gittim.Daha sonra eve geldim.Bu arada öğrencilerimle sohbet ettim,arkadaşlarımla konuştum.İki espri yaptık,şakalaştık...BU...Eve geldim,oğlum yatmak üzereydi.Beni gördüğündeki sevinç ve heyecanı görünce mutlu oldum.yattı başını okşadım."hadi annecim,yatıyoruz bebeğim."dedim.Bana bakışı,arkasını dönüp yatışı beni mutlu etti.
Nice çocuklar var yatağı olmayan,nice çocuklar var anneleri olmayan,nice insanlar var kirasını ödeyebilecek evleri yok,ya da etraflarında destek olacak insanları yok,giyecek giysileri yok,ya da o yok bu yok...
İnsanlar hep daha fazlasını elde etmek için yaşıyor?Neden?Yetmiyor mu eldekiler?Yaşamanı sağlamıyor mu?Neden daha fazlası?İnsan para kazanacağım,mal-mülk edinceğim diye kendini paralıyor.Hayatı kaçırıyor,sosyal yaşamını yok edşyor.Çocuklarını birbir zamanla kaybediyor.Ve sonra keşkelerle boğuşuyor.Neden?Çocuklarına ev,araba,arsa bırakabilmek için mi?Bize kaldı mı ailemizden?Bana kalmadı açıkçası.Eee sürünüyor muyum?Hayır.Gayet de güzel hayatımı idame ettiriyorum.Çok şükür elim ayağım da yerinde.İşim gücüm de var.Akıl sağlığım da yerinde.Tamam kabul,biraz su kaçırıyor olabilir çatlaktan hafif...:)))
Ama hayat güzel ya...Her gün aldığımız nefese şükürler olsun.Her gün yaşadığımız hayata,bize verilen emanetlerin sağlıklı olduğuna şükürler olsun,yalnız olmadığımız için şükürler olsun...
Daha ne istenebilir ki hayattan?
Ben bilemedim?
Ya siz?
RESİM ALINTIDIR.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder