Anti-Depresan Arkadaşlar...

Arkadaşlar anlatmakla biter mi?Biter..İşte birkaç yazı sonra bitecek.Öyle karınca sürüsüyle iyi arkadaş yok anam.Birkaç tane.Onları anlatmakla da olmaz,zaten anlatamazsın.Arada öğrencilerim,öğretmen arkadaşlarım elbette üzüntülerini belirtip,tabii ki ihtiyacım olduğunda aramamı istediler.Sağolsunlar.Bunu düşünmeyenler de var...En yakının düşünmez de en uzağın sandığın kişi seni düşünür ya,mutlu olur insan.Apartmandaki arkadaşlarım,ortaokul ve lise arkadaşlarım,eski iş arkadaşlarım,seslendirmede edindiğim o güzel arkadaşlar...Hepsi bana destek olduklarını belirten mesajlar attılar,aradılar.Ama daha güncel olan kişilere gelirsek,hamileliğimde çalıştığım okulda rastladığım üniversite arkadaşım ve Almanca öğretmeni arkadaşım.Gerçi çalıştığım en güzel yabancı dil zümresiydi bu zamana dek.Eminim ki bu yabancı dil zümrem de harika olacak ve hayatımda iz bırakacak.Hepsi çok güzel insanlar.Önceki çalıştığım yerde çok kalabalık bir zümre idik.Kimse kimseyi kırmaz,arkasından konuşmazdı.Herkes birbirine destekti.Ve bilirler ki eski eşimi ne büyük sabırsızlıkla bekledim.Geri sayımı heyecanıma ortak oldular,benle birlikte saydılar.Onu tanımadılar ama benimle birlikte beklediler benim için.Sonra ne mi oldu?O gelince,
"Bak hayatım geri sayımda hergün benle birlikte sayan arkadaşlarım."
"Haaa öyle mi memnun oldum."Kulağıma fısıldayarak "Sakın bizim masaya oturmasınlar.Şimdi yani çekemem."Verdiği değer bu işte.Ne diyim?Benim arkadaşlarımı önemsemezdi hiç.Demiştim ya çok kişiyi kırdım ben onu yüzünden diye.Bir keresinde üniversite arkadaşım Teacher,oğlunu gezmeye çıkartmış ve yürüyerek bizim siteye doğru geldiğini ve kapıdan uğramak istediğini söylemişti.Ne sevinmiştim ama.evde play station oynamaktan bunalmıştım ve ona demiştim ki
"Bak arkadaşım geliyor.Hemen etrafı toplayalım.Kahve yapayım."
"ya off ya,gelmesin.Sen ona söyle deki ben dışarı çıkayım.Zaten istemiyorum onları.Bir de gelecek şimdi kalkmayacak."
"ya ne olur gelse?Niye kalkmasın?Çoluğu çocuğu var.evde eşi var.Kız bizde kalacak değil.Kalsa nolur ayrıca?Niye arkadaşlarımı istemiyorsun?"
"Uzatma Zeynep!"
Derken diyafon çaldı ve geldi arkadaşım.Kapıyı açmamı bekledi haliyle ama ben aşağıya indim ve 20 dk kadar aşağıda oturduk.Bana hiçbir şey demedi ama anladı.Daha sonra da aramıza çok mesafe girdi.Sadece işte görüşüyorduk.Hamile kalınca işten çıkarılmıştım ve evdeydim.O hayatımdan herkesi çıkartmıştı ve beni yalnız bırakmıştı.Öyle zannetmişti ama arkadaşım beni tanıyordu ve bunun asıl ben olmadığımı bildiği için özürümü kabul etti.Hepsinin onun yüzünden olduğunu,ne onu ne de arkadaşımı kırmak istemedğimi söylemiştim.Arkadaşım beni bilir,o yüzden hep destekti.Almancacı ile Teacher hep Mudanya'ya da geldiler.Hep yanımdalardı.Herşeyime koşturdular.Üstelik ikisinin de minicik bebekleri vardı.Ama arkadaşlık,Dostluk bunların hiçbirine bakmaz.Dahası neydi biliyor musunuz?Diğer arkadaşlarımla tekrar çalışma fırsatı buldum ve mahkemeye çıkacağımı şahit bulmam gerektiğini biliyorlardı ve herkes şahit olma düşüncesinden korkarken iki arkadaşım bana "Yaz bizi,biz oluruz.herşeyine şahidiz zaten."demişlerdi.Bunlardan biri Teacher biri de İkizlerin Annesiydi.Teklif ettiğim arkadaşlarımda vardı" bana şahit olur musunuz.Siz de biliyorsunuz,şahitsiniz çoğu olaylara,sözlere" dediğimde " Ya Zeynep şimdi biz karışmayalım.Yani hala arkadaşız ...kem ...küm..." diyenler de vardı.Saygı duyarım.Kimseden yürekli olmasını beklemiyorum zaten.Ama gerçekten bana çok yardımları ve destekleri oldu.Hala da hep yanımdalar.O zaman da söylemiştim bir sosyal medya hesabımda.Herkes bana " Bu zorlu dönemde hiç yardım aldın mı?Ya da bir ilaç kullandın mı?"diye sordu.Kimyasal hiçbir şey kullanmadım.Ama Ailem ve arkadaşlarım en ağır anti-depresan ilaçlarının bile gösteremeyeceği etkiyi yarattılar bende.Eğer olayları böyle espri ile anlatabiliyor ve hala kafayı yememişsem onlar sayesindedir.Bahsetmediğim arkadaşlarım da var...Zamanla hepsi yerini alacak burada...İnsanın böyle insalar olunca etrafında anti-depresana ihtiyacı yok.Ama açıkçası o ve onun tarafı çok zorluyor.Yani illa yeşil reçeteli mi olayım,yani illa düşünen adamla bir fotom mu olsun.Artık gömleklerimi ters mi giyeyim?Delirtmeyin len adamı:))Diyorum ama tam nefes alırken delirmeye bir adım daha yaklaşmamı sağlayacak bir olay daha oluyor...
RESİM ALINTIDIR.