KAHRAMAN'lar...

İnsanın hayatında belirli zaman aralıklarında kahramanlar belirir.Hiç ummadığın anda ve hiç ummadığın şekilde karşına çıkarlar.Aslında belki de hep oradadırlar ama sen farketmemişsindir.Çok kolej değiştirdim.Hepsinde 1 yıl süre ile çalıştım.Evet öğretmenim ben yanlış anlaşılmasın.Ama Denetleme Müdürü gibi ordan oraya dolaşıyordum.Çok fazla kolejde çalışıjnca bir başka kolejde önceki iş arkadaşlarınla tekrar karşılaşabiliyorsun.Teacher ve ben bu yeni kolejde bölüm başkanıydık ya,heh işte o koleje biz tanıdığımız ve gerçekten işinde iyi olduğunu bildiğimiz öğretmeleri görüşmeleri için tavsiye ettik.Ve nitekim işe alındılar.Şu anda Ankara'da yaşayan deli dolu,sürekli geyik yaptığım arkadaşımın nişanı vardı ve sağolsun beni de davet etmişti evine.Çok güzel olmuştu.Çok yakışıyorlardı eşiyle.Eşini de tanıyorduk.O da onun gibi deli dolu,geyik bir insandı.Yani yarı geyik yarı insan değil.Çok esprili manaaaaasında yanee...Neyse çok yaymayayım ağzımı:)Allah onlara mutlu ve uzun birliktelikler versin.Tabii o akşam tanıdığımız arkadaşlarımızdan da vardı.Ankaralı ve eşi çok heyecanlılardı.Onların heyecanına ortak olmak ta güzeldi.Hatta bir rivayete göre nişan kurdelesinden bir parça yersen sen de hemen bir aday bulup evlenirmişsin.Bana onu dediler ya,ben çayla bildiğin katık yapıp 10 cm.kurdeleyi yedim.Eşi bana dedi ki

"Zeynep,herkesten beklerdim de senden beklemezdim.Kızım ağzın yanmış bi kere..."

"Yaw hepsi kötü değil be yaa bunların.elbet iyi birini buluruz.O yüzden bi parça yemedim.Hepsini yedim ki aralarından ben seçeyim:))))"

Ne gülmüştük.Tabii eski arkadaşlarla konuşurken,daha önceden çalıştığım kurumda odalarımız ayrı olduğundan pek sık görüşemediğim fakat muhabbet etmeyi  çok sevdiğim bir arkadaşla konuşuyorduk.Muhabbet etmeyi severdim çünkü halkın diliyle "Dan Dan"ya da " Pat Küt" ya da "Patavatsız" ama bana göre doğruyu bir anda söyleyen bir kadındı.Daldık sohbete.Ay senin çocuğun oldu dimi,ben yeni iş yeri açtım,nerde,ne zaman,bir gün görüşelim,eşin nasıl,ayrıldık,aa ne zaman ...filan derken beni mutlaka ara,benim kartım diye geceyi tamamladık.Bir süre sonra tebriklerimizi sunup evlere gittik.Tabii ki paraya ihtiyacım vardı.Boş günlerim de vardı.Ne yapsam diye düşünürken aklıma o arkadaşım geldi ve aradım,

"Canım merhaba,müsaitsen bugün görüşmeye geleyim mi?"

"Aaa canım,bebeeeem gel tabii.Bekliyorum."

Aslında araya mesafe girmişti ister istemez.Aynı okuldasın ama farklı zümreler.Ben ortaokul o ilkokul ingilizce öğretmeni.Çok çalıştığımız için birbirimizi göremezdik.e oradan ayrılınca 1-2 sene de öyle geçmişti ama yeni açtığı iş yerine gidince beni öyle bir sıcaklıkla karşıladı ki sanki hep çok iyi dostmuşuz,hergün görüşüyormuuz gibi.Gittim konuştum.Beni orada kimler varsa,öğretmen,çalışan,veli,öğrenci tanıştırdı ve bana bir kaç tane sınıf verdi.İş şartları gayet iyiydi,diğer dil okullarından daha iyi.İyi olmasa ne olurdu?Bu sıcaklık yeterdi.Çünkü artık bu soğukluktan,milletin üstüne basıp bir üst kademeye geçmek istemesinden,yüzüne gülüp arkandan konuşmasından bıkmıştım.Hemen hemen hergün derslerine giriyordum ve çok mutluydum.Dersim bitince de hemen gitmiyordum.Kapı önü sohbeti yapıyorduk.Arkadaşım,eşi,bir başka öğretmen ya da veli ya da öğrenci...Çok eğleniyordum.Hala da öyle.Her işimde yardımcı oldular.Bana artık kapılarını açmayacaklar,kepenkleri çekecekler beni gördüklerinde dediğim anda bile bana hayatlarına hareket getirdiğim için teşekkür ettiler.Sürekli bir action:)Çevresi geniş olunca,bir derdimi açtığımda"Tamam dur bakalım bir şuna sorarız."ya da " E tamam işte oranın müdürü benim öğrencim." gibi şeyler söyleyip çözüm arıyor ve buluyordu.Ben ne zaman "Eyvah ya!Of ya "desem mutlaka bana "Oh be!" dedirten çözümlerle geldi.İşte bu insan benim bir anda kahramanım oldu.Eşiyle birlikte ellerinden geldiğince bana yardımcı olmaya çalıştılar,hala da çalışıyorlar.Maddi olarak bana iş imkanı sağladılar ve manevi açıdan desteklerini söylemiyorum bile...Sadece ben değil.Onlar insan sever bir aile.İlahi adalete çok inanırlar ve hiçbir şeyin tesadüf olmadığını,herşeyin bir nedeni olduğuna inanırlar.(Ya bildiğin bu cümleyi yazarken zorladım ya.Hiç birşeyin nedeni olmadığı mı yoksa herşeyin bir tesadüf mü.Herşey mi hiçbir şey mi?En iyisi herkesin hayatına  kimse karışamaz yazmaktı da sonradan toparladım.Bildiğin öğrendiğim tüm yazım kuralları bilgilerini masaya yatırdım ya.:))) Ben onlara teşekkür ettikçe onlar bana teşekkür ediyorlardı.Eğer yolunuz düşerse bu iyi insanlarla tanışmanızı tavsiye ederim.Yabancı dil ve sınavlar konusunda kesin çözüm odaklı eğitimler alırsınız yanında da harika dostlar kazanırsınız ben diyeyim.Gidin o güzel bahçelerinde güzel bir çay için,ve kardeşinin yaptığı tosttan mutlaka yiyin.Anlatamayacağım,tanışmanız lazım...Ama bu KAHRAMAN aileyi tanımaznız gerek o kadar söyleyeyim...Bir süre sonra onlarda yine dersim var,eminim ki "acaba Zeynep yine ne action yaşadı,bize de anlat kız..."diye bekliyorlardır:))Arkadaş bende de gün geçmiyor ki yeni bir action olmasın...Hep ekşın hep ekşın...

RESİM ALINTIDIR.