Annesinin Minigi

Ayy o kadar çok şey var ki,neyse anlatmaya başlayayım da gerisi gelir.Hamileliğimin artık son günüydü.Annem ve -eski-kayınvalidemle:P(şu anda yüzümün ifadesini görmeniz lazım.Amannn  o duygunun emojisini bulamadım da :)) ) Özdilek AVM'ye gittik.Nasılsa doğum yapacağım 6 ay gezemem diye gezmenin bokunu çıkartma hedefindeydim.Bir kolumda annem bir kolumda diğeri.Bir kadın biz restaurant bölümüne giriş yapar yapmaz "Ayyyy doğurcannnn kızım,karna bak nasıl olmuş?" dedi." Nasıl olmuş,teyze? diyesim vardı da valla yiyecek düşünmekten onu bile söylemeye üşendiğim doğrudur yani.Neyse gittik,oturduk,yedim,içtim,tekrar gezdim ve vücudumdaki o değişiklikleri farkettiğim için dedim ki "Ben bugün doğum yapacağım,ahanda buraya yazıyorum."Eski kayınvalide bana "ayy deme öyle,bak zorla doğurtcan kendini"dedi.Yahu ne diyeyim zaten gelmişiz son günlere.Yok ben doğurmayacağım,içimde büyüteceğim,ilkokula filan gelince bi ara çıkar o kendiliğinden mi diyeydim.Tövbe ya.Neyse eve geldik.Annem kendi evinde ben kendi evimde.Oturduğum ev taaaaa neredeyse Heidi'nin dağlarının oralarda bir yerlerdeydi.Şaka bir yana Güzelyalı ve Kurşunlu yolu arasında önü denize arkası zeytinliğe bakan harika bir evde oturuyordum ama ne ev ne başka bir sey vardı.Kış vakti,ocak 14.Gece 02.30 da garip bir sancı ile uyandım ve dedim ki "Eski eşim(Yine o duyugu emojisi:),kalk sanırım doğum başlıyor." "Yapma ya,emin misin" dedi."Evet" dedim ve hastaneye gittik.Suni sancıyla daha da bir gaza gelmiş olmanın verdiği panikle eski eşime "annemi ara gelsinler,sabah olur demişerdi doğum ama gelsinler.Kızlarla whatsappta grup var ordan doğum başadı yaz"dedim.Yaptı mı hayır tabii ki.Neyse ben normal doğum ile doğpuma girmeyi beklerken annem geldi ve elimden tuttu Tütü.Ben de gireyim diye ısrar etse de doğuma doktor almadı.Doğuma girdim korkarak ama Allah herkese benimki gibi bir doğum nasip etsin.Oğluşum 5 dk içerisinde kucağıma geldi.Doğumhane de yarım saat kaldım ve ayaklandım.Yumuş yumuş,deli gibi çığlıklar atan bir oğul.Tüm doğumhaneyi inletti.Ama olsun,Benim doğum masasında işlemlerim sürerken " sağlıklı mı?" "boyu nasıl?"" Kafası şekilli mi?""Heryeri tam mı?" "El -ayak parmaklarını saydınız mı?" gibi sorularla doktor ve hemşireleri bezdirmiş durumdaydım.Beni Kemal ile birlikte odaya aldılar.Kendimden geçmişim ya o yarım saat içinde.Yüzümde ve vücudumda şişlik hissediyordum bir ara tuvalete kalktığımda yüzümün Shrek gibi olduğunu gördüm."Bu ney lennn?" dedim.Millet doğumdan sonra karnım iner mi diye sorar ben "yüzüm iner heralde dimi?"diye sordum habire.Yeminle nasıl zorlandıysam artık,yüzümden doğurmuşum:))))Annem çok yorgun olduğundan annemi evine gönderdim -ki hiç istememişti-eski eşim zaten ortalarda yoktu.E madem yoktu ve yorgundu-acaba?-o da gitsindi.E kim kaldı.Eski kayınvalide.1 gün hastanede kaldıktan sonra eve döndük ve annem yanımıza geldi nihayetinde ama o günden sonra bana uyku haramdı biliyorum.Ama güzel bir uykusuzluk olacağından emindim.Ama korkuyordum da.Bakabilir miyim.Konuşamıyor,çok ufak,ya ir ağrısı olursa nasıl bilicem,ya karnı acıkırsa,ya karnı ağrırsa.Ve çok yakın bir zamanda bunların hepsini çok basit bir dille,tek bir ağlamayla anlatacağını öğrenecektim...