Çıldırmak Böyle Birşey Demekki...

Tam kendime geliyorum böyle bir olay oluyor bende bir telaş,telaş sonrası öfke,öfke sonrası endişe...İyi hasta olmuyorum.Gerçekten bir gün bi yerime bişey inecek diye korkmuyor değilim.Sağlam olmam lazım,ben olmazsam oğluma kim bakacak?(Annemi tenzih ediyorum.)Neyse annemle geceleri konuşuyoruz.Severiz gece konuşmalarını.en önemli,en radikal kararları gece alırız biz,darbe gibi:)Küçüklüğümden beri ne zaman tuvalete ya da su içmeye kalksam annem gece hep ayaktadır,ya boncuk işi yapıyordur ya ağlıyordur babam yüzünden.Gider yanına konuşmaya başlardım.O da derdini anlatırdı çözüm bulur,uygulardık.Havada kalmazdı.Bu zamana dek gece aldığımız kaarlardan hiç pişman olmadık.Yine o gecelerden birindeydik.Kemal uyumuştu.Kuzum nasıl güzel uyuyordu;yumuk yumuk.Yaptık çayımız,kahvemizi.ben süt yapması için aldığım krokanımı da aldım.Neee?Gece gece yenir mi o diyeceksiniz de valla canım istediği için değil,süt için!:)).Annem yaşadığı tecrübelerden dolayı bana dedi ki
"Zeynep taşınalım.Gel işte bize.Bak bu kadar yol gidip gelmezsin.Kira da ödemezsin hem ben yıllık ödemiştim elime geçen paradan.Hepimiz çalışırız geçiniriz.Buradan uzak olursun.seni biraz merak etsinler hem.Burada herşeyini biliyorlar."
"Ya benim değilse bile Kemal'in hakları var.Herşeyi bırakıp gideyim mi?Bu ev bizim.O gitti evden.Neden ben kiraya çıkıyorum ya.O zaman bana bir ev tutsunlar."
"Yaparlar mı sence?"
"Soralım,bilemeyiz.O yapmaz da,belki babanne ve dede yapar.Ben istemedim ayrılmayı,o istedi ve gitti.Bu kadar basit olamaz.Ben yarın çağırayım,gelsin hep birlikte konuşalım."
"Sen bilirsin.Ama olmazsa hemen taşınıyoruz."
"Tamam duruma göre bakalım"
Ertesi gün annem kendi evine yine toparlamaya gittiğinde kayınpederi ve onu çağırdım eve konuşmaya.Zor ikna oldular ama geldiler.Kenar köşe de çıktı yukarıya.Kemal uyumak üzereydi ve ayağıma bir yastık aldım ve sallamaya başladım.O halde konuşmaya çalıştım ve dedim ki "Bakın,anlıyorum ayrılık olabilir tabii ama ben çalışmaya çalışıyorum.Kemal daha çok küçük ihtiyaçları var.Anneme taşınam,annemi işinden edicem ve bir tek ben çalışacağım.Çok zorlanacağım.Oğlumdan uzak kalacağım.Bir bakıcı lazım.Ama ben ödeyemem ücretini ve maalesef eve çıkacak param da yok.Hiçbir bakıcı bu kadar uzağa gelmiyor.Gelse de çok para istiyor.Benim de işe gidişim buradan çok zor.Aldığım parayı yola veriyorum."
Kayınpeder dedi ki:"ben sana bakıcı bulurum ya.Nasıl gelmezlermiş.Öyle bi gelirler ki.Sen kal istediğin kadar burada."
"Ya ayrıldık ama istediğin kadar kal yani.Ben bi para veremem.Kendime zor bakıyorum."
"Yani valla bu kadar basit değil.Olmamalı.Neden kendine ev tutarken iyiydi ama,eşyaları nasıl aldın?Nasıl geziyorsun orda burda da bize verecek paran yok."
Bir anda  bir kalktı kği önümdeki sehpayı iterek.
"Kes Zeynep sana laf mı anlatıcam lan ben.Ben gidiyorum."
Ben ne mi yaptım?Bu sefer soğukkanlı olamadım onun bu kansızlığına.Çıldırdım.Aldım Kemal'i kucağıma.Bağırdım.Şerefsizzzz,pisliik,seni onun bunun çocuğuuuu...Gitttt,defol...ben yeterim çocuğuma pislikkk...Kayınpeder hemen bana beni kınayan bir bakış attı ve aşağıya indi.Arabayı çalıştırdı.Kayınvalidem indi.İnerken de
"Olmadı Zeynep,bağırmayacaktın."dedi.Daha da sinirlendim mi ben.Kemal korkuyor kucağımda.Alışkın değil ki yavrum bu seslere.Aşağı indim,Kemal'i kenar köşenin kucağına verdim ve onu salonda yakaladım.Bana
"Ne bağırıyorsun lan ne bağırıyorsun?" dedi
"Lan sen adam mısın be?Altınları aldın gittinikredi kartını kestin,5 parasız bıraktın.Ne bok yersen ye dedin yani öyle mi?Sen ne şerefsiz bi adamsın.Ama sen görürsün bakalım.Çok yakındır senin sonun"dedim
Pis pis gülerek "Ya hadi hadi canım,çık git defol"dedi
Kemal'i aldım kucağıma.Ama kenar köşe sanki herşeyi yapan benmişim,beni o tahrik etmemiş te ben onun üstüne yürümüşüm gibi bakıyordu.Çıktım üst kata ve kapıyı öyle bir kapattım ki, anahtar yuvası yerinde fırladı.Dışarıdan mümkün değil açılmıyordu.evde Kemal'e sarıldım ve hıçkıra hıçkıra ağlamaya ağladım."annem senin hiç bir günahın yok,hiç bir suçun yok hepsi o pisliğin suçu.Merak etme biz iyi olacağız" dedim ve emzirmeye başladım ama Kemal korkudan bense önce sinirden sonra gelecek korkusundan ağlıyordum...
RESİM ALINTIDIR.