Bugün Kemal'in okulunun 2.günüydü.
Gece ona tembihlediğim ve herkesin okula gittiğini bunun çok normal olduğunu,onu asla bırakmayacağımı ve hep onu düşündüğümü söylediğim için sabah kalkınca:
-Anne okul mu,anane okul mu,Pepe okul mu,Bebe okul mu,Kedi okul mu...
Yani herkes okula gidiyor.
-Evet annecimmm...Herkes okula gidiyor.Bak arkadaşlarınla eğleneceksin,çok güzel bir gün geçireceksin ve akşam yine birlikte olacağız...
Giyindik ve çıktık.Okula geldik zaten koşa koşa gitti okula.Öğretmenine çantasını verdim,kahvaltısını yapmadığını söyledim ve
-Annecim ben gidiyorum,iyi eğlenceler,dedim.
Bana baktı,güldü ve sınıfına geçti.
Gün boyunca tek bir kez aradım nasıl olduğunu sormak için.
-Minaz Hanımcım nasıl Kemal?
-Gayet iyi.
-Dün biraz kriz geçirdik te...
-Aaaa.Gerçi normal ilk günden sonra 2. ve 3. gün gayet normal ama rüyasında bir şey görmüştür.Belki ondan korkmuştur.
-Yok bu öyle bir şey değildi.Konuşarak sakinleştirdim.
-Anladım.Çocuk diyip geçmeyin herşeyi hissediyor.Sizin stresiniz,evdeki durumlar,işinizde yaşananlar ve en çok ta bir erkek çocuğu için baba figürünün olmaması.Bunların hepsini çocuk bir anda yaşıyor.
-Doğru.Tamam gelince konuşuruz.İyi günler.
-İyi günler.
Akşam onu almaya gittiğimde Minaz Hanım'ın misafirleri vardı ve bana;
-Yarın sizinle bi konuşalım Kemal hakkında,dedi.
Hemen telaş yaptım tabii,
-Tabii olur noldu bir şey mi oldu?
-Hayır ya hemen yüzünüz düştü.Bir şey yok.Gözlemlerimi aktaracağım size.Evdeki tutumlarınız ile ilgili.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder