Ah Nerede Vah Nerede?

Yaşam?Ölüm? Hangisi daha iyi veya kötü?

Bazılarına göre ölmek yaşamaktan daha iyi sanırım...
Öyle hayatlar var ki etrafımızda...
Mesela annesi babası kazada ölen minik bebekler için bende arada keşke o da ölseymiş onlarla birlikte diye içimden geçiriyorum.Neden mi?Ne kadar mı caniyim?Hayır,o çocuğun hayatını düşünüyorum.Kim onu anne baba gibi sever ki?Kim onu onlar gibi kollar?devlet mi?Akrabalar mı?Evet elbette yaşar bir şekilde ama isyan etmez mi?Allah böyle olanlara sabır versin...

Ya da tam tersi olan...Evladını kaybetmiş olan anne babalar,en sevdiğini kaybedenler,ya da illa ölümle değil hayatta kaybetmiş ve umutsuz olanlar...Kumar oynamış ve tüm varlığını ve hatta bu yüzden ailesinden olmuş insanlar,içki veya diğer maddelerden dolayı kendini kaybedip etrafına bir yararı olmayan hatta zararı olan insanlar,başka nedenlerden dolayı hayatın taaaa ortasına öylece ekmeksiz,susuz bırakılan insanlar...Acaba yaşamayı mı,ölmeyi mi hayatın bitişi sayıyorlar?

Yaşamak kadar normaldir ölmek.Ama maalesef ölüm bize gelmeyecekmiş gibi yaşarız.Hep başkalarına üzülürüz.Hiçbir ölümü yakıştıramayız ne yakınımıza ne de kendimize.Ben mesela;hep uyurken,huzurla ölmeyi dilerim.Yakınımdakilerin de ölümlerini öyle hayal ederim.Manyak mısın Zeynep ne diye ölüm hayal ediyon?Ediyorum işte arada?Siz de etmiyor musunuz?Özellikle de birinin ölümünü duyunca?Tarık Akan'ın ölümünü duyunca da hayal ettim.Ne kadar severdim onu.Özellikle de Gülşen Bubikoğlu ile filmlerinin."Ah Nerede Vah Nerede" favorimdir.Ne yakışıklı ne kadar nazik ne kadar bilgili ve aydın bir adamdı.Bakıyorum edyada söylenenlere,hep iyi şeyler.Ne güzel;adam tüm hayatı boyunca hep iyilik yapmış,hep iyi olmuş insanlara.Elbette sevmeyeni de vardır.Ama hasetlerindendir o da,o kadar yakışıklı olamadıkları için:)))Allah rahmet eylesin.Tüm iyi insanlara...

Şimdiiii...Böyle bir garip hal içindeyim efenim.Yürüyüşten geldim.Ohhh temiz hava,mis gibi.İnsanlar etrafımda,herkes bir işle uğraşıyor.Kimi top oynuyor çocukjlarıyla,kimi yürüyor,kimi de oturmuş çay içiyor parkta.Ben de ne şanslıyım ki bugün de hayattayım ve bu ana şahit oluyorum dedim kendi kendime.Yürüyebilecek ayaklarım var,havayı hissedebilecek ciğerlerim,yürümeye dayanacak bir kalbim,etrafımda olup bitenleri görebilecek gözlerim,müzik dinleyecek kulaklarım...Şanslı mıyım?Evet!Kesinlikle...

Eve geldim.Oturdum,müziğimi açtım ve yazımı yazıyorum.Çayımı da yaptım.Ohh mis...Şükür...Haberlere bakıyorum hep kötü haberler.Ölümler,kazalar...Hep çok kötü.Hep olumsuz.Ben sıkıldım olumsuzluklardan.Kaderin önüne geçilmiyor.Diyorlar ya anne rahmine düştüğün anda kaderin yazılıyor diye,madem öyle ben de ah vah edip devam etmek istemiyorum.Evet çok üzücü olaylar yaşıyoruz,evet benim de bir çocuğum var.Evet benim de bir ailem var.Evet ama benim de bir hayatım var.Ben ne kadar iyi olursam etrafımdakiler de o kadar iyi olacak.Madem ne zaman öleceğimiz belli değil,nasıl öleceğimiz belli değil;neden bu kadar kanırtıyoruz acaba?Neden herkes birbirini kırıyor bu kadar?Neden bu kadar saçma sapan olaylar için küsülüyor?Neden kıdem için önündekileri ezip geçiyorlar?Neden çalıyorlar?Neden?Neden?Neden?Bu sorular bitmez...Ama gereksiz...Yaşa gitsin...Günün tadını çıkart.Bu dünyada verilen herşey çocuğun dahil emanet.Hiçbiri senin değil.O emanetlere iyi bakarak mutlu yaşamak olmalı amaç...

Mutlu olmak...
Yatla,katla,parayla,malla,mülkle mi?
Hayır bence tek başına sinemaya gitmek ya da sevdiğin bir arkadaşınla çayırda çimende bir termos çayı çekirdekle bitirmek,arabada giderken en sevdiğin şarkının radyoda çalması,hiçbir özel gün yokken hatırlanmak...gibi...

Şu an olduğu gibi mutluyum...Hep umutluyum...Ölümlere,kayıplara,kötülüğe inat...

En sevdiğim şeyi yapıyorum.Çayımı aldım,müziğimi açtım,yazımı yazıyorum.İçeride oğlum huzurla uyuyor...Daha ne istenir ki?

Sadece umuyorum...Umuyorum ki bu lüksümüz devam eder,umuyorum ki bunu yaşayamayanlar daha iyilerini yaşarlar.Tüm annesiz,babasız çocuklar aile şefkati görebileceği bi yerler bulurlar,umarım tüm kaybedenler bir gün akıllanır,hayatlarının geri kalanını iyi bir insan olarak geçirebilirler,umarım artık şehit vermeyiz,umarım kimse birbirini bir maç uğruna ya da 5 kuruş için incitmez...Umarım iyi olan adamlar artık erkenden yitip gitmez...

İnsan Mavi Boncuk ta taksa demek ki nazar değebiliyor,
Ne kadar Tatlı Dilli de olsan,Ateş Böceği de olsan,Deli de olsan,Gecenin Sonunda Beyaz Ölüm sana da gelebiliyor ve Yolcu son Yolculuğuna gidiyor...
Bu Acı Dünya'da Bir Avuç Cennet yaratmak bizim elimizde...Sonra elimizden kayıp gidenlere Ah Nerede Vah Nerede dememek lazım...

ATATÜRKÇÜ VE HER ZAMAN AYDIN BİR İNSAN OLAN TARIK AKAN'I SAYGIYLA ANIYORUM.

RESİM ALINTIDIR.